Nietoperze (Chiroptera) są jedną z najbardziej interesujących przy tym mało znanych grup ssaków. Wraz z ptakami są jedynymi współcześnie żyjącymi na Ziemi kręgowcami, które opanowały zdolność aktywnego lotu.Ich kończyny przednie przekształcone są w błoniaste skrzydła, zaś tylne, zaopatrzone w pazurki, służą do poruszania się po podłożu oraz do zawieszania się na spoczynek.
   Nietoperze są drugim, po gryzoniach, rzędem ssaków pod względem liczby gatunków - znanych jest ich ok. 970 (w Polsce dotychczas stwierdzono 25 gatunków do niedawna było ich 21). Występują niemal na całej kuli ziemskiej, najliczniej w tropikach. W puszczy Amazońskiej żyje ponad 100 gatunków tych zwierząt.
   U nietoperzy występuje ogromna różnorodność sposobów odżywiania się. Większość gatunków jest owadożerna, ale istnieją także gatunki drapieżne, rybożerne, owocożerne, a trzy południowo-amerykańskie gatunki wampirów przystosowały się do odżywiania krwią ptaków i ssaków.
   Nietoperze na ogół nie budują schronień lecz wykorzystują najrozmaitsze kryjówki zarówno naturalne (dziuple drzew, jaskinie), jak i zbudowane przez człowieka. Można je spotkać niemal wszędzie - na strychach, w piwnicach, za okiennicami, pod mostami, w studniach, we wszelkiego rodzaju podziemiach.

   Niektóre gatunki nietoperzy tropikalnych potrafią budować sobie kryjówki. Nietoperze te nadgryzają w charakterystyczny sposób nerwy liści niektórych gatunków roślin, co powoduje, że liść załamuje się tworząc rodzaj namiotu chroniącego nietoperze przed upałem, deszczem, a także przed drapieżnikami. Najczęściej używają one do tego celu liści palm. Należąca zaś do liścionosowatych Ectophylla alba tworzy rodzaj namiotu przegryzając w odpowiedni sposób nerw główny liścia banana lub helikonii. Dotychczas odkryto 26 gatunków roślin służących nietoperzom do budowy namiotów.

   Niezwykłą cechą tych ssaków jest zdolność do echolokacji. Zdecydowana większość gatunków w czasie lotu emituje ultradźwięki, które jako echo wracają do ucha informując o otoczeniu. Ten niezwykły "radar" został poznany przez naukowców dopiero 50 lat temu.