W Afryce niektóre gatunki nietoperzy są zjadane przez ludzi.

Łacińska (pochodzenia greckiego) nazwa nietoperzy Chiroptera znaczy dosłownie rękoskrzydłe.

Chiropterologia jest gałęzią nauki zajmującą się badaniem nietoperzy

Według starożytnych Rzymian nietoperz odpędzał nieszczęścia. W Grecji i niektórych częściach Afryki symbolizował czujność, a według Homera wchodziła w niego po śmierci dusza ludzka.

Chińczycy widzieli w nim wcielenie samego Stwórcy Świata – Hun Tuna. Do dziś symbolem szczęścia w Chinach jest pięć złączonych skrzydeł nietoperza, zaś jego tamtejsza nazwa fu oznacza powodzenie.

U Słowian siał niepokój, przypominał o istnieniu sił demonicznych.

W chrześcijaństwie nietoperz stał się jednym z wcieleń diabła i pomocnikiem czarownic. Często przedstawiano wysłannika piekieł z łysymi, nietoperzymi skrzydłami.

Wierzono, że nietoperze powstają z myszy, która zjadła świeczkę w kościele albo odrobinkę święconki wielkanocnej.

Wierzono także, że latając wieczorem szukają człowieka, który zapisał duszę diabłu, wkręcają mu się we włosy i urywają głowę, by zanieść ją do piekła. Zabicie nietoperza przynosiło szczęście, zaś jego kości używano w zaklęciach miłosnych wywodzących się z czarnej magii.

Cyganie twierdzą, że to stworzenia przynoszące szczęście. Gdy jakiś przeleci nad taborem lub zawiruje nad ogniskiem, wróży to szczególny uśmiech losu. W ich wierzeniach nietoperz bywa amuletem. Musi być znaleziony już martwy, gdyż umyślne zabicie nietoperza jest zbrodnią, która się mści. Schowany do sakiewki przyciągnie pieniądze i nie pozwoli zmylić drogi.

Jeszcze w XVI wieku w Polsce uważano je za ptaki, a na Zachodzie i Wschodzie uchodziły za dziwną odmianę myszy.

Największą w Środkowej Europie kolonię nietoperzy można znaleźć na terenie bunkrów wchodzących w skład Międzyrzeckiego Rejonu Umocnionego. Zimuje tam co roku około 20-30 tysięcy osobników należących do 12 różnych gatunków.